Gele thee is vrij zeldzaam en komt alleen voor in China. Hij is zo zeldzaam omdat het verwerkingsproces vrij ingewikkeld is. Na de pluk krijgen de blaadjes een stoombadje in een wok. Daarna zijn er twee verwerkingsprocessen mogelijk, die elk een eigen resultaat geven.
2 verwerkingsmethodes
Volgens de eerste methode gaan de gestoomde blaadjes in kleine hoeveelheden de warmte in, waarna ze omwikkeld worden met een stuk geel papier, gemaakt van koeienhuid. Op die manier verdwijnt de ietwat grassige smaak. Na het drogen worden de blaadjes gerold, zodat de sappen die tevens de smaak geven, uit de bladeren vrij komen. Na het nadrogen en roosteren is de gele thee klaar.
Deze methode echter wordt niet veel meer toegepast. De op deze manier geproduceerde thee heeft een zacht, enigszins kruidig aroma.
Volgens de tweede methode gaan de gestoomde blaadjes in een grote mand boven op een droogoven. De blaadjes krijgen een soort sauna waardoor ze gaan ‘zweten’. Dit droogprocces bevordert het zoetgehalte. Nadat de blaadjes al dan niet gerold werden, worden ze geroosterd. Dit aroma is meer grassig en honingachtig.
